paranoyak olmak

zararını çok gördüm ama yararlarını da çok gördüm. paranoyak olmak cidden hayatta kalmayı sağlıyor ve bazı şeyleri görmeyi de sağlıyor. iyi bee iyi gene de:(

Paranoya, abartılı gurur, kuşku, güvensizlik ve bencillikle belli olan bir ruh hastalığıdır. genelde güvensizlikle ön plana çıkar. ülkede bireysel olarak paranoyak olma seviyesini atlayıp ülke olarak paranoyak olma leveline geçtik bence. testteki soruları ülkemizi düşünerek cevapladım yardım almalısın çıktı amk. test (bkz: kendini rte yerine koyup psikoloji testi çözmek)

allah kahretsin böyle duyguyu.

lanet olsun herkesle aramı açan şey bu

ulan entry girerken yazım hatası yapacağım diye ödüm kopuyor, biri gelecek ordan şu şu ayrı diyecek diye.

küçücük şeylerden bile şüphelenmektir. kurduğunuz senaryolar en korkunç filmlere bile taş çıkartır. hayal gücü ve korkunuz birleşince aklın alamayacağı şeyler çıkar ortaya. bazen öyle kuruyorum ki kurduğum şey mantıklı geliyor ve inanmaya başlıyorum. bu da bazen hayatımı zehir ediyor. bir ara delirmiştim mesela sürekli bir şeyleri kontrol ediyordum. yatağımın altında böcek aramak gibi. tabi bu en küçük çaplısı.bazen sokakta arkamdan biri geliyormuş gibi hissediyorum bu da abartılmış hali.

genel olarak olumsuz adledilen bir psikolojik rahatsızlık ki şahsen ben de %80 olumsuz olduğunu düşünüyorum. lakin salt kötü değil, iyi yönleri de var. paranoyak kimseler kolay kalp kıramazlar mesela. yani bence.

Uykusuzlukla daha da artan şeydir.

biriyle konuşurken söylediği her kelimenin yalan olma olasılığını düşünmek ve salak yerine koyulmamak için söylenilen kelimelerin içinde tonlarca anlam aramak hastalığa bak pırıl pırıl

bi de tam işleri yoluna koymuşken birilerinin sinsice arkamdan gelip enseme bastıra bastıra yolumu yordamımı sikmesi hastalığına yakalanmış olabilirim

Küçükken babamın telkinleriyle hiç sosyal medya hesabı açmazdım, msn ve facebook devirlerinden geçmemiş biriyim. 3.şirketlere bilgilerin satılabilir, kişilik analizini yapıp verilerini depoluyorlar gibi paranoyaklığa iten bir baskı kuruyordu hatta. Etkilerini hala devam ettiriyorum ama esnek yaklaşıyorum bu konulara. Evet kötücül amaçlarla bu yola çıkan şirketler yok değil ama sırf bu yüzden kendini dijital çağdan uzak tutmak da saçmalıkmış, zamanla öğrendim. Hala yanıma gelip youtube'a bakarken mail hesabını aktif tutma, oynatma listesi oluşturma diye kızıyor. "Babacım korkma ben yeterince önemsiz ve sıradan biriyim." diyorum "Ya bir gün bu değişirse?" diyor. Mayamda yok be adam, mayamda.

dün sabah annemin sesine uyandık. babam geniz akıntısından dolayı nefes alamıyordu baya panikledik haliyle. şu saat oldu, babamın nefesini dinlemekten uyuyamıyorum. arada gidip telefonun ışığıyla kontrol ediyorum, göğsü hareket ediyor mu diye. halihazırda her gece ayaklarımı sallarken deprem oluyor korkuma bu eklendi. yaşamak çok zor.